Rejon kupiński (ros Купинский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
Historia dzisiejszego rejonu kupińskiego zaczyna się stosunkowo późno, bo dopiero pod koniec XIX wieku, a samo Kupino - regionalne centrum tych ziem - zostaje założone w 1886 roku. Pierwsze osady powstawać zaczęły w latach sześćdziesiątych XIX wieku, a ludność napływała tu głównie z okolic Kurska, Orła i Smoleńska. Wielki napływ ludności zaczyna się w czasie reform Piotra Stołypina, gdy na tym terenie powstaje, w latach 1907-1911, ponad 60 nowych wiosek. W 1911 utworzona zostaje wołost, która bardzo szybko przechodzi etap dynamicznego wzrostu, tak że po kilku latach jest jedną z lepiej rozwiniętych obszarów w tomskiej guberni. Ludność zajmuje się głównie rolnictwem oraz hodowlą zwierząt. Działało tu kilkanaście szkół, a od 1914 roku także urząd pocztowy. Rozbudowywano także sieć kolejową, a pierwszy pociąg pojawił się tu w 1915 roku.
Dynamiczny rozwój został przerwany przez wybuch I wojny światowej, a następnie rosyjską wojnę domową, podczas którą tereny te podlegały pod rząd kierowany przez admirała Aleksandra Kołczaka. Na ziemiach tych działała partyzantka bolszewicka i ostatecznie przeszły one pod władzę bolszewików. W 1925 roku władze sowieckie tworzą tu rejon kupiński. Wkrótce przejdzie on przez stalinowski program forsownej kolektywizacji. W 1930 roku otwarta zostaje stacja naprawy traktorów, w 1932 roku stacja napraw pociągów, a w 1936 zakład przetwarzający mięso. Od 1937 roku znajduje się w granicach obwodu nowosybirskiego. Po ataku III Rzeszy nad Związek Radziecki rejon dostarczył sowieckiej gospodarce: 7 milionów ton zbóż, 288 tysięcy ton mięs, 1,266 tysięcy ton mleka oraz wyroby z wełny. W czasie wojny i po jej zakończeniu, na bazie ewakuowanych z zachodu przedsiębiorstw, inwestowano w przemysł i powstawały nowe zakłady, m.in. przetwórstwa ryb czy fabryka elementów maszynowych. Po wojnie powstaje m.in. zakład przetwórstwa mleka, wylęgarnia drobiu oraz szwalnie. Inwestowano także w rozwój sieci szkolnej, placówek kulturalnych, a także sportowych. Po rozpadzie Związku Radzieckiego rejon przechodził proces transformacji ekonomicznej, a także rozpoczął rozwój bazy turystycznej i odbudowy zniszczonych przez władzę sowiecką obiektów sakralnych.
